Categorieën
Geen categorie

Podium Aktua Noorderlicht

Podium Aktua Noorderlicht

Vrijdag 30 september 2011

aanvang 20:00 uur

Forma Aktua Pinakotheek
Nieuwstad 10
9711 JP Groningen

Toegang: vrij

In het kader van Noorderlicht brengt Forma Aktua een speciale bundel uit van 9 dichters en 3 fotografen rondom het thema ‘Urban Life, Forma Aktua 30 jaar’. U bent van harte welkom om de doop van de bundel mee te maken.

 

Voordrachten van:

Gritter, Jelou, Karel ten Haaf, Stefan Nieuwenhuis, Foleor van Steenbergen,
Flora Unger, Rud Brenninkmeijer, Victoria Rojas Milesi en Kasper Peters

Muziek van:

The Touring Hoodoos

Foto’s van:

Wim Vaas, Evelien Bernabela en Victoria Rojas Milesi

Presentatie

Paul Borggreve

Het boekje met gedichten en de bijpassende foto’s zal op de avond te koop zijn voor een vriendelijke prijs van 6,99 EUR. De oplage is slechts 50 stuks en op is op. Meer informatie: wwww.forma-aktua.nl / mail podium aktua
Deze tekst is ontleend aan de flyer t.b.v. Podium Aktua Noorderlicht
Den Andel, september 2011

:

Categorieën
Geen categorie

Drink, drank, verdronken

In augustus berichtte ik op het vorige adres van de weblog Gritter over onze jonge haan: Bube Bielefelder. Een jonge kerel, die nog wat verantwoordelijkheidsbesef moest ontwikkelen, waarbij ik de zelfreflectie niet ontliep door ook mijzelf op verantwoordelijkheid te wijzen. De Bielefelder haan verloor zichzelf nogal eens onder de pruimenboom, alwaar gistende pruimen vergetelheid en dagdromen beloofden. Ik heb het bericht hieronder nogmaals gepubliceerd, uit eerbetoon.

Wellicht heeft de lezer het gemerkt, vanochtend. De ochtendmist bleef extreem lang hangen over de Andelster Landerijen. De nacht wilde maar niet wijken. Onze haan was buiten staat de nacht te verjagen en de dag te begroeten met zijn gekraai. Niet omdat hij er geen zin in had, maar omdat hij dood was.

Late mist over de Andelster Landerijen
Gisterochtend hadden we reeds gemerkt, dat de haan er niet was. Een vreemde gewaarwording. Normaliter zocht hij trouw het nachthok op met de hennetjes, om na de nacht weer fris aan een nieuwe dag te beginnen. We hebben de hele tuin afgezocht, buren aangesproken en het Andelster Bos uitgekamd, maar zonder resultaat. Was hij de avond ervoor door een roofvogel gegrepen? Opgejaagd door een brutale vos? 

Gisteravond vonden we hem. Drijvend in één van de waterreservoirs die ons erf rijk is. Drijvend, maar dood. Met moeite gelukte het me het dode, zware beest uit het water te vissen. We gissen nog steeds naar het oorzakelijke verband dat tot zijn dood leidde. Was hij inderdaad voortgedreven door een hongerige vos, en in blinde paniek te water geraakt?

Gezien de lokatie van de waterbak dringt een andere verklaring op. De bak is gevaarlijk dicht gelegen bij een pruimenboom, die nog steeds zijn vruchten laat vallen. Wat een einde… Zich gulzig tegoed doende aan de gistende pruimen begint hij zonder gêne te dansen en te kakelen rond de pruimenboom. Steeds wilder. Tot hij geen grond meer onder zijn poten treft, maar water.

Einde haan.

We zullen hem missen: Bube Bielefelder. Ook de hennetjes zijn van streek. Zoekend naar een nieuwe structuur, lopen ze steevast mij achterna zodra ik de tuin betreed. Goed dan, totdat een échte opvolger het erf komt verrijken, werp ik mij op als koning van ons kopeltje kippen. Was getekend: Gritter, Dichter und Hahn.

Den Andel, september 2011

Categorieën
Geen categorie

Bube Bielefelder

Onze Bielefelder haan is nog jong; krap een jaar. Zoals dat gaat met jong grut, heeft hij nog veel te leren. De eerste avonden dat hij bij ons was, ging hij niet op stok met de drie hennetjes. In het buitenhok zocht hij telkens het vensterbankje op, om zich op te maken voor een oncomfortabele, onrustige nacht. Dat hij de nacht zou mogen doorbrengen met drie deernes, was allerminst vanzelfsprekend.

Zoals dat gaat met jonge ouders, kennen we een diep ingeboren drang om het jonge spul vooruit te helpen in de wereld. Vijf avonden achtereen namen we de haan onder de arm, en zetten we hem in het nachthok, of motiveerden we hem om zelf het nachthok op te zoeken. Morrend en mokkend schoven de hennetjes een klein stukje op, om de bonte baas een plek op de stok te geven. Hij moest zijn plaats als opperhoofd nog verdienen.

Zijn status veranderde aanzienlijk, nadat we de hem en de hennen de gelegenheid hadden gegeven vrijuit rond te struinen op het landelijke erf. Hij was als eerste uit het hok, en toog trots met het toompje door de tuin. Waardig scharrelde hij allerhande insekten op, en deelde ruimhartig een zelfstandig gevonden worm. Hij ontpopte zich die dag als een initiatiefrijke, nieuwsgierige leider. Uitstekende deugden, evolutionair gezien.

Haanstra
Bube Bielefelder bij de pruimenboom

Die avond gingen de hennetjes vroeg op stok, vermoeid als ze waren van de indrukkenrijke scharreltocht. De haan ging zelfstandig het nachthok in, en zonder protest gelukte het hem een plaats op de stok te bemachtigen. Kennelijk had hij het goed gedaan.

Maar een jonge kerel blijft een jonge vent. De tweede vrije dag liet hij de hennen al snel in de steek, om in zijn eentje de tuin verder te exploreren. Verrast klonken de kreten van de jongste, toen hij ontdekte dat de haan in de woonkamer paradeerde. De hennetjes hingen die dag wat rond in de buitenren, enigszins van slag. Misten ze hun versgebakken opperhoofd? Waren ze in zijn aanvankelijke koene leiderschap teleurgesteld? Duidelijk was wel, dat Bube Bielefelder zijn verantwoordelijkheden verzaakte.

De oorzaak lijkt te kunnen worden gevonden onder één van de pruimenbomen die ons erf rijk is. Met een grote regelmaat is hij daar te vinden, knabbelend aan de vele gevallen vruchten. Maar nu de pruimen er al weer enige tijd liggen, beginnen ze al aardig te gisten. Dromerig pikt hij aan het vruchtvlees, terwijl de hennetjes thuis naar hem uitkijken.

Jongelieden zullen op enig moment moeten leren dat ze verantwoordelijkheden hebben. Dat geldt zeker voor onze haan. Onlangs troffen we een prachtige veer nabij het hok, die zeker niet van onze kippen was, maar van een roofvogel. Welke van de vele weten we nog niet, want we hebben nog geen bericht van het forensisch laboratorium. Duidelijk is wel, dat de hennetjes de bescherming van het buitenhok lijken te prefereren boven een wandeltocht in de tuin. Hoewel hij ’s avonds steevast thuiskomt en (nog) op stok mag, lijkt de drank hem te laten flierefluiten. Ik vrees dat ook wij onze verantwoordelijkheden eens serieus moeten nemen, door het drankhol onder de pruimenboom op te rollen. De pruimen bijeenharken en afvoeren, dus. 

Den Andel, augustus 2011

Categorieën
Poëzie

Wolf!

Hij komt van over de grens
Een goed gehoor, snel van tred
Grijs de vacht en geel de ogen
Kaken om te scheuren

Met de dag komt hij dichterbij
Boeren blikken naar het oosten
Een oude duivel, grijze demon
Wars van mededogen

Bescherm de bonte kalven
Bewaak de lamme schapen
Sluit de deuren en de luiken
Het huilen komt nabij

Straks schuilt hij weer in ’t lover
Alfa, bèta, roedeldier
De mensenangst zit vast en diep
Voor deze grauwe hondse rover

Hij was met vuur verbannen
Met stok verjaagd, verdoemd, vervloekt
Nu keert hij terug, in zijn bek de wet
Wie weet, hoe zijn gemoed zal zijn?

Maar grootmoe heeft haar houten huis
in ’t bos allang verlaten
Opgeslokt door grijs beton
Vensterbanknatuur

En op de paden van het duistere bos
is geen rood kapje meer te zien
Veel te eng zo alleen te gaan
Verziekt de medemens

Kom maar hier, grijze wolf
Kom naar Nederland
Speel je rol vol dramatiek
Schud oude angsten los

Smeed een band met de grote vorst
De koning van het meer
Samen heersen, land en lucht
Verdeel de buit met vereende kracht

(uit de cyclus ‘Zinnen Verzetten’)

Lauwersoog/Den Andel, september 2011

Categorieën
Geen categorie

Natuur en poëzie: een bijzondere combinatie (persbericht)

Schrijver/dichter Gritter en boswachter Jan Willems blikken met tevredenheid terug op het project ‘Zinnen Verzetten’. Onder deze titel organiseerde de dichter samen met Staatsbosbeheer Lauwersmeer excursies waarin natuur en poëzie op een bijzondere manier werden verknoopt. De wandelingen trokken bijna zeventig deelnemers, verdeeld over vier excursies.
LAUWERSOOG/DEN ANDEL – De tochten werden gehouden in het Nationaal Park Lauwersmeer, en startten telkens in het nieuwe activiteitencentrum ‘De Bosschuur’. Na een ontvangst met koffie en thee vroeg Gritter de aandacht met een openingsgedicht, waarna hij en de boswachter de deelnemers over de Ballastplaat loodsten. Tijdens de wandelingen vertelde Willems over de ontwikkelingen van het natuurgebied door de jaren heen. Van de afsluiting van de Lauwerszee, in 1969, tot het heden, waarin hard wordt gewerkt om het open karakter van het Lauwersmeergebied te behouden.
Tijdens de wandelingen droeg Gritter poëzie voor, waarin hij zijn impressies gaf van het verleden, heden en toekomst van het unieke natuurgebied. Het ene moment lyrisch, het andere moment beschouwend. Zo ontstond een verrassende combinatie van natuurfeiten en persoonlijke beleving. Toevallig was dat Gritter tijdens de gedichtencyclus de wolf oproept om naar Nederland te komen. En prompt liet één zich zien, in natuurgebied de Gelderse Poort.
Gritter tussen de Parnassia
De combinatie natuur en poëzie smaakt zowel volgens de boswachter als de dichter naar meer. Beiden sluiten niet uit, dat de excursie volgend jaar weer gehouden gaat worden. Tot die tijd werpt de dichter zich op nieuwe voordrachtprojecten. Zo treedt hij op 30 september op in Galerie Forma Aktua (Groningen) tijdens een foto/poëzieavond, georganiseerd rondom het fotografiefestival Noorderlicht. In de zomer van 2012 hoopt hij het project “Dichters op het Erf” in Den Andel te realiseren, waarbij een tiental dichters in zijn ruime, landelijk gelegen tuin hun poëzie gaan voodragen, afgewisseld door lichte muziek.
Den Andel, september 2011