ik fluisterde een enkel woord
een woord als vraag bedoeld
ik wachtte op het antwoord
maar stilte werd mijn deel
nog eens sprak ik zacht
ik voegde woorden toe
vragend uitgesproken
niets kwam terug
harder sprak ik nu
harder, niet te luid
maar het zwijgen van daarnet
volharde wederom
ik verhief mijn stem, met moed belegd
nog steeds dezelfde vraag
het was veeleer een roepen
’t was doofheid wat ik trof
ik schreeuwde toen, hard en vol
een vraag die antwoord eist
maar het enige dat kwam
was de galm van mijn stem
ik heb het zwijgen vlug bijeengeraapt
ik laat het rijpen in mijn hoofd
ook de stilte kan een antwoord zijn
ik vrees althans een nee
Den Andel, februari 2013