Categorieën
Muziek Poëzie

we gaan (bluesgedicht)

“Bijna de helft van de inwoners van het aardbevingsgebied wil verhuizen. Dat blijkt uit onderzoek van de TU Delft in opdracht van de Dialoogtafel.” (uit een bericht van Nu.nl, 15 september 2015)

dagen van leegte
lonken in de morgen
dagen vol leegte
lonken in de morgen
het is een wachten op een avond
ontdaan van alle zorgen

de warmte van het gas
verdwijnt door alle scheuren
de warmte van het gas
verdwijnt door al die scheuren
ik stook nog maar wat bij
het is te koud om te zeuren

dit land krijgt gouden bergen
er wordt zoveel beloofd
dit land krijgt gouden bergen
er wordt teveel beloofd
met een klap sluit ik de luiken
en ik buig het hoofd

geef me hoop, mijn liefste
laat ons gaan
geef me hoop, mijn liefste
kom, we gaan
ons huis is nu geen thuis meer
het zal stilaan vergaan

Den Andel, september 2015

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *